Ik had een recent artikel, over de lezing met als onderwerp de oorzaak van geluk, net af toen ik tegen Aimee Mullins aan’liep’. Deze vrouw raakte op 1-jarige leeftijd haar beide onderbenen kwijt. Zij heeft dus moeten leren leven met een handicap, en dat heeft ze gedaan…
Ze heeft inmiddels een omvangrijk CV opgebouwd, als hardloopster, fotomodel en actrice. Een prachtige uitspraak die ze deed: “Tegenspoed is niets anders dan verandering waaraan we ons nog niet hebben aangepast.” En zij kan het weten…
“Voor veel mensen is tegenspoed een ramp, een signaal om zich te verzetten, of dat er iets overwonnen moet worden. Ik geef er de voorkeur aan het te zien als een mogelijkheid om te gebruiken, om talenten te ontdekken, om vaardigheden te ontwikkelen of nieuwe dingen te creëren.”
Ziedaar hoe winnen en verliezen – thema’s in het recente artikel dat ik aanhaalde – met elkaar samenhangen. Te beseffen dat het woord tegenspoed al een oordeel over de situatie in zich heeft, namelijk iets wat tegen zit, en wat je ‘dus’ niet wilt. En dat je door een andere definitie van tegenspoed al met heel andere ogen gaat kijken naar dit fenomeen.
Zonder dat dit betekent dat je er niet van mag balen of dit maar willoos moet accepteren. Nee nee, tegenspoed is niet leuk en zal het nooit worden, maar het hoort wél bij het leven.
Je vastbijten in de tegenspoed, erin zwelgen of het ontkennen, zijn allen menselijke reacties. Je bewust zijn van het feit dat je zo reageert, en daarmee jezelf een kans geven om een andere keus te maken in je reactie, daar kan mindfulness een geweldige bijdrage leveren.
Zonder verlies dus geen winst, precies zoals Dzogchen Rinpoche al zei.
Aimee spraak ook op TED.com, over haar 12 paar benen. Een lezing (hieronder te bekijken) waarin ze vertelt hoe ze eens aan een aantal kinderen iets uitlegde over haar handicap. Hoe ze merkte dat de kinderen heel nieuwsgierig waren naar haar kunstbenen, en hoe natuurlijk de kinderen daarmee omgingen. Dat kinderen alleen maar angstig reageren op haar kunstbenen, of op gehandicapten in het algemeen, als zij van volwassenen ‘geleerd’ hebben zich zo te gedragen.
Waarin ze ook vertelt dat je mensen als gehandicapt kunt zien, maar ook als mensen die mogelijkheden met hun lichaam hebben die anderen niet hebben.
En wat is eigenlijk gehandicapt? Pamela Anderson heeft meer kunstonderdelen in haar lichaam dan Aimee Mullins, maar niemand noemt Pamela gehandicapt.
Twaalf paar benen heeft Aimee nu. Van massief essenhouten benen in de vorm van mooie, kniehoge laarzen, waarvan je niet kunt zien dat er geen echt been in zit, tot futuristische hardloopbenen en doorzichtige kunstobjecten. Aimee vertelt hoe ze de ene dag langer is dan de andere, en dat ze ten tijde van de lezing die gefilmd is ‘6 foot 1 tall’ is. En dat een vriendin daarop reageerde met “that’s not fair” (en het nog meende ook) …
Toen besefte Aimee dat het niet hoeft te gaan over tekortkomingen, maar over aanpassen, over potentieel. Dat het er niet om een gaat een verlies goed te maken, maar om iets bruikbaars of creatiefs te doen met de ruimte die ‘ontstaan’ is.
En dat tegenspoed ons kan helpen ons mens-zijn beter te begrijpen. Wanneer we het volle potentieel van mens-zijn willen ontdekken moeten we de prachtige tekortkomingen, die wij allen hebben, vieren en dankbaar zijn dat we ze hebben.
Het is deze menselijkheid, en het potentieel dat zij bevat, dat ons menselijk maakt…
Geniet van Aimee’s TED talk.
Grote foto: Timothée Mägli on Unsplash
