Twee weken geleden werd ik zomaar op een dinsdag gebeld. 035, een telefoontje uit Hilversum. Door internetpublicaties was ik getraceerd en kreeg de vraag of ik over 2 dagen iets wilde doen met een stel mensen met serieuze problemen. In het kader van een televisieprogramma dat in het voorjaar wordt uitgezonden. Oude gewoontes ….
Oude gewoontes: ik zei meteen ‘Ja’, impulsief als ik ben. Nog geen half uur later werd ik gespannen, onzeker. Ik vroeg mij af of ik daar wel goed genoeg voor zou zijn. Gedachten dat ik iets verkeerds zou zeggen. Het idee dat er een camera op mij gericht zou zijn en alles haarfijn zou registeren: alles wat ik zou zeggen en doen, van schuttingwoorden gebruiken tot aan ongegeneerd mijn neus ophalen, bezorgde mij STRESS. Beoordelings-stress, faalangst.
Vroeger ging ik dan heel hard werken, voorbereidingen maken en die opnieuw maken, aanscherpen en verfijnen. Deed ik nu weer. Maar ik deed 2 belangrijke dingen anders, die ik geleerd heb tijdens de MBSR:
- Ik belde een vriend om mijn ideeën te toetsen en steun te zoeken.
- Ik ging wat vaker, maar korter mediteren op 1 onderwerp: het gaat om die mensen, niet om mij, het gaat niet om de beelden, het gaat niet om de activiteit. Het gaat om die mensen. Een mantra, een liefdevolle vriendelijke mantra.
In plaats van overspannenheid ervoer ik tot en met de opnames zelfverzekerdheid en kalmte. Maar bovenal was ik mij bewust dat ik mijn aandacht gefocused op de deelnemers kon houden, dat ik er kon zijn voor hen. En dat sloot de camera’s en de interventies van de regisseuse buiten, in de zin dat ze er wel waren maar geen negatieve invloed op mij hadden. Ik kon ze beschouwen als voorbijgaande gebeurtenissen.
Mindfulness heeft me al zoveel gebracht. In het voorjaar te zien op NPO1 😀
Foto: Jakob Owens on Unsplash
