Ik heb recent Boeddha’s brein gelezen. Ik ben niet helderziend of heb een hersenscan gemaakt van Boeddha’s opgegraven brein, maar het is de titel van een boek. Een boek dat ik al enige tijd in de kast had staan, maar dat sinds de komst van de Compassietraining ineens een stuk actueler werd.
In de compassietraining krijgt de werking van ons brein nogal wat aandacht. De evolutie en daaruit volgende structuur van ons brein kan namelijk verduidelijken waarom we vaak doen zoals we doen.
De oplettende lezer weet misschien dat ik een lichte allergie heb voor een neurologische verklaring van meditatie en zijn effecten.
Niet dat ik dit niet erken of oninteressant vind, integendeel! Ik heb sinds mijn jeugd al boeken over het brein gelezen, ben buitengewoon geboeid door de evolutietheorie en ben dol op wetenschappelijke “weetjes”. Kortom: dit onderwerp neemt bijna een meter in beslag in de boekenkast.
Maar zoals met alles zijn we naar mijn mening een tikje doorgeschoten en is er een trend te signaleren, met Dick Swaab voorop, die ons hele bestaan en zingeving verneurologiseert. Dat woord heb ik trouwens zelf bedacht, met mijn brein.
Ik was daarom blij toen enkele jaren geleden Alan B. Wallace op mijn pad kwam, een man die op een wetenschappelijk niveau, in de hele discussie rond brein en bewustzijn, de hedendaagse wetenschappelijk inzichten én de aloude Boeddhistische wetenschappelijke inzichten prachtig weet te synthetiseren. Ik heb een hele serie artikelen aan hem gewijd in dit blog.
OK, terug naar Boeddha’s brein. Met enige door bovenbeschreven allergie veroorzaakte tegenzin, een tijdje geleden dus toch maar eens aan dit boek begonnen.
Een heerlijk boek om in te lezen. Duidelijke taal, mooie wetenschap en respectvol in relatie gebracht tot de meditatiepraktijk. Want we hoeven er natuurlijk geen doekjes om te winden: door meditatie verandert je brein, dat is onomstotelijk aangewezen. De schrijvers Hanson (neuropsycholoog en meditatieleraar) en Mendius (neuroloog) weten echter ook duidelijk te maken dat het mens zijn méér is dan alleen een verzameling vurende neuronen.
Het boek gaat in vier delen in op meditatietechnieken, de effecten hiervan op ons gevoel en welbevinden en de neurologische gevolgen. Ze laten zien hoe we door oefening hersengebieden kunnen ontwikkelen die rust, levensvreugde en compassie brengen, in plaats van gepieker, verdriet en woede.
Een aanrader dus!
Eén ding is jammer: de vertaler heeft drie m.i. zeer grote fouten gemaakt (in de tweede druk): de figuren 5 en 6 kloppen niet, deze heb ik gekopieerd uit de Engelse uitgave. Op blz. 36 staat onderaan twee maal linkerkwab in één alinea. De tweede keer moet rechterkwab zijn.
Naschrift 3 april 2015:
Bericht gehad van de uitgever dat deze fouten bij de volgende druk ‘recht gezet’ worden!
