Een mens is een deel van een geheel, genaamd “Universum”. Een door tijd en ruimte beperkt deel. Hij ervaart zichzelf, zijn gedachten en gevoelens als iets dat afgescheiden is van de rest – een soort optisch waanidee, gemaakt door zijn bewustzijn.
Dit waanidee is als een gevangenis voor ons. Het beperkt ons tot onze persoonlijke wensen en genegenheid voor alleen hen, die ons nabij zijn.
Het is onze taak ons te bevrijden uit deze gevangenis door het verruimen van de cirkel van compassie, naar het omarmen van alle levende wezens en de gehele natuur, in al haar schoonheid.
Weinigen zijn in staat dit volledig te verwezenlijken, maar het streven naar deze toestand is in zichzelf een deel van de bevrijding en een belangrijk fundament voor innerlijke vrede.
Vrij vertaald uit Jon Kabat-Zinn’s Full Catastrophe Living: Using the Wisdom of Your Body and Mind to Face Stress, Pain, and Illness
