In het werkboek van de mindfulnesstraining staat, in het leeswerk van week 5, een gedicht wat voor mij een belangrijke kern uitdrukt van waar het in mindfulness over gaat.
Moge ik
De moed hebben om te veranderen wat ik kan veranderen
De sereniteit om te accepteren wat ik niet kan veranderen
En de wijsheid om het verschil tussen beide te kennen
De spijker op zijn kop!
Ga eens na hoeveel tijd u besteedt aan het bestrijden van- of niet willen voelen van dingen die er zijn. Met andere woorden, hoeveel tijd besteed wordt aan het bevechten van de realiteit. Waarvan de energie dus bespaard zou kunnen worden door deze dingen te accepteren, in de zin van te erkennen in hun bestaan.
Aan de andere kant zijn er misschien ook wel dingen die we wél kunnen veranderen. Het kost misschien moeite, maar het kán. Ik zal het nog sterker stellen: sommige dingen veranderen niet vanzelf, dus dat zal moeite kosten. Wat zou u daar mooi de energie in kunnen steken die u bespaart met het niet meer vechten tegen de dingen die niet te veranderen zijn.
Ziedaar een belangrijke reden om uw geest te oefenen: om het verschilt te leren zien tussen wat u wel of niet kunt veranderen; om u te oefenen in het kritisch zijn op uw eigen aandeel in uw voor- of tegenspoed.
Nu ontdekte ik recent dat bovengenoemd gedicht een naam heeft. Het heet Serenity Prayer, oftewel gebed voor sereniteit.
Wat een mooie en toepasselijke naam!
(Er is zelfs een WikiPedia pagina over dit gedicht.)
Foto: Simon Migaj on Unsplash
