Het was weer augustus
Recent was het weer zover: de jaarlijkse workshop van Tai Chi Grootmeester William C. C. Chen. Ieder jaar komt hij naar Nederland, in de laatste week van augustus. De ene keer in Amsterdam, de andere keer in Deventer. Ditmaal was Deventer weer aan de beurt.
Met z’n allen
Ik ben altijd dubbel blij met Deventer als locatie. Het scheelt veel reistijd én er zijn meer van ‘mijn‘ Tai Chi studenten die mee willen naar ‘Master Chen’, zoals we hem noemen. Zo gingen we ook dit jaar met een heel stel Tai Chi’ers van Relax More richting Deventer, waar mijn leraar Laura Stone, samen met collega leraar Roland van Sante, weer de Deventer’ workshop organiseerde.
Still going strong
Er is al eerder over geschreven in dit weblog, over de jaarlijkse bezoeken van Grootmeester Chen. Ik vind het moeilijk er iets echt nieuws over te schrijven.
Want wat moet je nu schrijven over een 86-jarige grootmeester die alleen maar méér plezier lijkt te krijgen in Tai Chi, wiens ogen gaan glimmen als hij de bokshandschoenen aantrekt en die steeds helderder beelden lijkt te vinden om de principes van deze prachtige kunst te verwoorden en in staat is je het ook zelf te laten ervaren?
Of over een grootmeester die steeds meer spreekt over écht gevoel in de vorm en minder over mechanica, die mooie links legt tussen hersenwetenschap en de werking van ons lijf en die zelf ook steeds blijft leren?
Ik zou het niet weten… 😉
Daarom vroeg ik enkele Tai Chi studenten iets te schrijven over hun ervaringen en ben ik blij met de verhalen van Ans en Anne-Karin!
Ans
Op de vrijdagavond aangemeld voor de vorm 1e deel, maar meer nog keek ik uit naar de zwaardles op maandagmiddag. Na 1 jaar zwaardles en extra lessen in het park moest dat kunnen. Ik vond het vooral interessant hoe Master Chen de les indeelde. Steeds kleine stukjes herhalen en in kleine stapjes verder. En tellen, dat geeft ritme aan de bewegingen en voelt als dansen met het zwaard.
En we mochten hakken op een kartonnen doos, en dat viel niet mee, ook niet voor de ervaren beoefenaars die dachten, dat doen we even!
Anne-Karin
Maandag 2 september was het dan zover: mijn eerst zwaardles van Grootmeester Chen. Ik heb nu ongeveer een jaar zwaardles, dus ik weet intussen dat er plenty ruimte is voor verbetering, nog geen fixed mindset, nog geen kapsones. Nu is Tai Chi bij uitstek een bewegingsvorm zonder kapsones, het is forever work in progress. Maar okay, zwaard it was.
Wat mij vooral opviel is dat voor gevorderden het zwaard een verlenging van het lichaam was, het was één geheel, niet zoals bij mij een stuk hout waar ik losjes wat mee rondzwierde. De verbinding is organisch en de bewegingen reiken verder dan het puntje van het zwaard. Er is een intentie en een impact. Wat me opviel aan de stijl van Grootmeester Chen is dat hij zijn zwaard vrij dicht bij zijn lichaam houdt. Geen onnodig verlies van energie. De kracht komt uit zijn core en zodoende raakt hij nooit uit balans.
Tot slot
Hopelijk dat tussen de regels door toch wel duidelijk is wat een bijzondere belevenis het bezoek van Grootmeester Chen is. Wij kunnen weer met frisse inspiratie aan de slag om onze Tai Chi verder te oefenen. Met gevoel, met ribben die gekoppeld zijn aan onze voeten, met floating arms, met een open hart.
Voor de liefhebbers: volgens jaar augustus is Master Chen er weer (Amsterdam is ‘aan de beurt’), en voordien is hij in januari nog in Bremen (ook prima te bereizen, maar € 40 per trein!).
Op de grote foto: zwaardgroep van de maandagmiddag lessen.
