Human is de naam van een film die ik de laatste tijd al vaker tegenkwam. Menselijk.
Afgelopen week heb ik de film gezien, samen met Hanneke.
We waren allebei zeer onder de indruk.
Hoe een eenvoudig concept krachtig kan zijn. Gedurende bijna drie uur is er steeds een gezicht in beeld, van een mens ergens op de wereld.
Verhalen
Deze mens vertelt iets over zijn of haar leven. De verhalen zijn kort maar indrukwekkend. Van een moordenaar die leert wat liefde is van de moeder van de vrouw die hij vermoorde, tot een ex-soldaat die ineens een mens zag in de persoon die tot zijn vijand was bestempeld.
Over vreugde, samen delen, geluk, en over verdriet, geweld en angst. En dat alles afgewisseld met prachtige natuurbeelden van onze Aarde, waar al die mensen op leven.
Zonder sentimenteel te zijn of overdreven op het gevoel in te werken, laat de film gewoon zien hoe wij allen mensen zijn en hoe wij allen gevormd worden door plek waar we geboren zijn en de omstandigheden waarin we opgroeien.
We zijn allemaal mensen
Dat maakt alle verhalen invoelbaar. Echt menselijk.
Het toont heel fraai één van de basisingrediënten voor zelfcompassie, nl. “common humanity”, oftewel onze gezamenlijke menselijkheid.
Wij zijn allemaal mens. Geboren op een plek waar we niet voor gekozen hebben, met een brein dat eigenlijk nog niet af is, waardoor ons denken, ons gedrag en ons handelen vaak niet het verstandigste is wat we zouden kunnen of moeten doen.
DAT is een universeel menselijk gegeven, dat in deze film prachtig zichtbaar wordt.
Hieronder de trailer:
Er zijn diverse langere films te zien via YouTube, waarvan ik het idee heb dat de Vol. 1 en Vol. 2 samengevoegd de film zijn die we gezien hebben.
Advies: thee zetten. Film op beeldvullend zetten (knopje rechtsonder in de speler), telefoon uit, kijken.
Verplicht voer voor Compassietraining-deelnemers…
