Hij stond al een tijdje op de harde schijf, de film Jagten. Ik zag er een beetje tegenop ernaar te gaan kijken en had hem bijna ‘per ongeluk’ gewist.
Bijna gewist
Jagten (Deens voor ‘de jacht’) gaat over een man die valselijk wordt beschuldigd van kindermisbruik. Een onderwerp waarover ik in mijn verpleegkundige carrière genoeg gezien en gehoord heb om ervoor te zorgen dat films hierover niet hoog op mijn wensenlijst staan… Maar er leek geen ontkomen aan, dus de stoute schoenen maar aangetrokken.
En wat was ik daar blij om, want wat is Jagten een ongelofelijk goede film. Uitstekend acteerwerk en een zeer realistisch uitgewerkt verhaal.
Beklemmend
Suggestie, angst, de rol van de groep en de oplopende spanning nemen je werkelijk mee het verhaal in. Want het is zó mooi inzichtelijk gemaakt hoe dat werkt; wat het effect is van woorden, hoe aannames zich nestelen in onze geest, hoe relaties veranderen en levens beschadigd raken.
Dat is ook wat mij, naast de indrukwekkendheid van de hele film, is bijgebleven. Je ziet niet alleen hoe het werkt, maar begrijpt het ook. Er zat geen kwaad in het meisje dat de valselijke beschuldiging uitte, geen kwaad in de schooljuf die niet in de gaten had welke invloed haar woordkeus had, geen kwaad in de dorpsbewoners. En toch ging het van kwaad tot erger…
Oorzaak en gevolg
Herkenbaar dus. En wat mij betreft een grote uitnodiging eens bij onszelf te kijken, want het gaat hier over menselijk gedrag. Hoe vaak flappen wij er maar uit wat we denken? Hoe vaak geloven wij wat we horen, enkel omdat we het meerdere keren horen? Hoe vaak kijken we écht naar de gevolgen van onze woorden?
Om nog maar niet te spreken over onze gedachten. Een moeilijker gebied voor velen, minder hoor-, zicht- en controleerbaar. Maar volgens mij gelden daar dezelfde wetmatigheden.
Een film dus die indruk maakt, vragen stelt en geen antwoorden geeft.
Wanneer u de kans heeft: kijken! Hieronder alvast de trailer:
De film heeft een eigen WikiPedia pagina, maar die zou ik NIET lezen voordat u de film gezien heeft.
