Trainer Body-Mind beweging en Qigong
Minder aandacht voor de uiterlijke vormen, meer aandacht voor hoe de beweging vanuit de adem ontstaat. Een afwisseling van aangenaam vrij zijn binnen een soms strakke structuur, die houvast kan geven. Geschikt voor iedere conditie of leeftijd.
En vooral: met plezier, mildheid en humor.
Opdat een ieder de kans krijgt om zijn/haar verharde patronen in lijf en leden weg te laten smelten in beweging van binnen uit – vriendelijk en zonder oordeel.
Kennis, geduld en eigen-wijsheid
- Als body-mind therapeut leerde ik dat onze levenservaringen vastgelegd zijn in onze spieren.
- Als patiënt leerde ik het geduld dat nodig is om beschadigde pezen en botten weer in beweging te krijgen.
- Als vrouw durf ik steeds eigen-wijzer, brutaler en uitgesprokener beweging aan te bieden die tegemoet komt aan de behoeften van het vrouwenlijf. Meisjes leren door opvoeding en onze cultuur al heel jong hoe ze zich horen te gedragen. In de diverse levensfasen beperken ze stap voor stap en onbewust steeds verder hun bewegingen. Dit vrijwillig begonnen lichaamskorset ligt op oudere leeftijd letterlijk in de spieren vast en leidt uit eindelijk naar een heel eigen klachtenpatroon. Hoogste tijd om mijn jarenlange ervaring in te zetten, opdat zij zich zachtjes en met vertrouwen uit dit strakke keurslijf kunnen losmaken. Ik voel me hierin aangespoord en aangemoedigd door een nieuwe generatie zelfbewuste vrouwen die hierover nu luid en duidelijk schrijven.
Kennis doorgeven
Als weldenkend mens wil je graag weten waarom iets de moeite waard is om te leren. De juiste kennis kan je motiveren. Bij tijd en wijle ruim ik tijd in in de les voor anatomie of een recent artikel over bijv. bindweefsel. Er komt ook steeds meer informatie over de waarde van Tai Chi Chuan en Qigong voor het welzijn van lichaam en geest bij het ouder worden.
Qigong blijft een pad dat nog steeds verrast, steunt, en vreugde geeft.
Een passie die mij met het stijgen der jaren soepel en beweeglijk houdt in lichaam en geest.
Mijn transformatie van onhandig bewegende twintiger naar vitale zestiger had wel wat voeten in de aarde en rust op de volgende pijlers.
Eerste pijler
Mijn werk in de gezondheidszorg, mijn zeer diverse bewegingsactiviteiten, herstel na een ongeluk, werk als body-mind therapeut, mindfulnesstrainer en ontmoetingen met zieke en helende mensen.
Tweede pijler
Al sinds heel jong ben ik gefascineerd door de wisselwerking tussen geest en lichaam. Daarbij stuitte ik al snel op radicaal verschillende visies in de westerse en oosterse geneeskunde. Het westen ontleedt, kijkt van een afstand, legt de focus op het individu. Het oosten bestudeerde relaties binnen het lichaam, ontwikkelde een hoge sensitiviteit voor de innerlijke gewaarwordingen, bekijkt het individu in relatie met zijn/haar omgeving.
Toen ik mijn knie brak was het een westers chirurg die de stukken en stukjes weer aan elkaar lijmde. Maar het was de Qigong waardoor ik weer kon traplopen en fietsen.
“Oost is oost en west is west, en nooit zullen elkaar nader komen”
D.T. Suzuki verwoordde het als volgt:
Als een westerse wetenschapper een bloem langs de weg ziet staan, dan knipt die deze af. Neemt haar mee naar het laboratorium en snijdt haar in stukken: steel, blaadjes, stamper, stuifmeeldraden. Als een oosters onderzoeker een bloem ziet, dan blijft hij er heel lang naast zitten. Hij bestudeert de omgeving, de grond waarin ze staat, de veranderingen in de opeenvolgende dagen, de stand van de bladen overdag en ’s nachts. En vervolgt zijn weg.
Oost is oost en west is west en nooit zullen deze elkaar ontmoeten.
Dat kon toch niet waar zijn.
Deze overtuiging heeft me altijd gedreven om verder te kijken en te blijven kijken.
Uiteindelijk bleek het voortschrijdende westerse onderzoek naar brein, zenuwen en bindweefsel de brug te slaan naar de oosterse meridianen en hun visie op vitaliteit. Deze zoektocht vind je terug in mijn studies. Tot op de dag van vandaag volg ik de nieuwe ontdekkingen op het gebied van hersen-spierverbinding en de rol van bindweefsel.
Derde pijler
Mijn eigen weg in het medisch circuit waar kennis grotendeels staat voor kennis van het mannelijke lichaam. Minachting en afkeer voor het vrouwenlichaam zit diep in ons cultureel erfgoed. Het vrouwenlijf heeft een andere hormoonhuishouding, eigen behoeften, en beweegt anders. Daarbij komen al jong de lichaamstrauma’s door opvoeding, culturele positie en medicalisering van iedere fase van ontwikkeling van meisje tot vrouw. Dit werkt door in de bewegingsvrijheid/onvrijheid van vrouwen (in lichaam en geest). Hoogste tijd om mijn steentje bij te dragen aan vrouwen empowerment.
Aandacht in beweging
Het bewegingspad blijft verdiepen bij o.a. Chung Liang, William C. C. Chen en Laura Stone. Met Ronald de Caluwé vond ik de collega, die mijn medische kennis, passie voor mindfulness en intense fascinatie met de oosterse bewegingsvormen deelt.
Mindfulness blijft daarbij een krachtige tool. En er is meer. Ik beschouw het als een voorrecht dat ik al heel jong in aanraking ben gekomen met de rijke wereld van body-mindfulness: zachte beweging om ons lichaam op te laten bloeien. Een doorgaand pad naar soepelheid en vitaliteit tot op hoge leeftijd.
In de jaren ’70, ’80 en ’90 bloeide in Groningen het alternatieve bewegingscentrum “De Tuin”.
Een rijke plek om te experimenteren en te profiteren van een keur aan Japanse en Chinese bezoekende leraren. Al gauw begonnen we onderling ook te oefenen. Geen boeken, geen video’s, alleen onze eigen aantekeningen. Mijn draadpoppetjes legden de vormen vast. Door mijn enthousiasme en wild experimenteren met vele vormen groeide het vertrouwen in mijn lijf. Ik leerde met betrekking tot docenten ook het kaf van het koren scheiden. Alternatief was geen garantie voor kwaliteit of kennis.
Mijn zoektocht leidde mij naar workshops en cursussen in de oosterse en westerse bewegingswereld:
Laban bewegingsanalyse, danstherapie, Feldenkrais en clownerie. Om achteraf te ontdekken dat herkomst van de westerse vormen terug te voeren zijn naar tradities in het oosten. Omgekeerd kwam ik ook tegen: een invloedrijke Japanse performer integreerde west in oost: body weather laboratory van Min Tanaka.
Voor mij een diepgaande ervaring met letterlijk “bewogen worden”. Een uitdaging voor mijn vertrouwen in zelf en ander!
Sinds 1980 beoefen ik Tai Chi Chuan, Qigong en zenmeditatie.
Chung Liang blijft tot op de dag van vandaag mijn grote inspiratiebron. Zijn stijl kenmerkt zich door speelse korte vormen, geïnspireerd door zijn Chinese Tai Chi leraren, een klassiek Westerse balletopleiding, kalligrafie, kunst en muziek. Ik mag hopen op mijn 83ste dezelfde passie en plezier in het lesgeven te mogen hebben als hij nog altijd uitstraalt.
In mijn eigen lessen hoor ik zijn stem: “Too much concentration. Time for rocking and rolling!”
In Groningen hielp Jan Top me door me te zetten en mee te nemen naar de Tai Chi meester William C. C. Chen. Wie had gedacht dat ik na lang verblijf in het buitenland naadloos kon aansluiten bij Ronald de Caluwé en Laura Stone.
In 1984 volgde mijn kennismaking met Qi Gong, zoals doorgegeven door de Duitse arts Josephine Zöller: “Qigong, de weg van levenskracht”.
Sindsdien bestudeer ik haar nauwgezette aantekeningen en leer nog steeds, ook na 40 jaar.
Met grote dank aan Mitch: een aimabele vreemde, die mij liet meedoen tijdens zijn ochtend- en avondtraining hoog in de Zwitserse Alpen. En zijn studieboek aan mij schonk! Voor mij het eerste samensmelten van westerse en oosterse geneeskunst en een grootse les in vrijgevigheid.
Loopbaan: van regulier naar alternatief en terug
Van Consulent Gezondheidsvoorlichting (in de reguliere gezondheidszorg), via Gestalttherapeut in mijn eigen praktijk, naar lichaamsgericht therapeut.
Hiermee startte de intensieve verkenning van de taal van het lichaam, samenwerking met een danstherapeut, Tai Chi en Qigong, opleiding “body oriented psychotherapy” (lichaamsgerichte psychotherapie). Deze ging uit van een voor die tijd nog radicale visie, dat lichaam en geest elkaar weerspiegelen: “the body speaks its mind”. Het zal geen toeval zijn dat al mijn opleiders ook een boeddhistische achtergrond meebrachten in hun werk.
Naar main stream medicine: Mindfulness
Na het verlaten van de Provinciale Drentse kruisvereniging omschreef men mij als alternatief. Niet altijd een positief label. Dat zat me grondig dwars. Jon Kabat-Zinn gaf mij de mogelijkheid om aan dit stigma te ontsnappen. Zijn mindfulnessprogramma bracht een boeddhistische principe binnen een westers academisch ziekenhuis (University of Massachusetts Medical Centre).
Teruggekeerd in Groningen werd mijn doel: mindfulnesstraining op de kaart te zetten in de gezondheidszorg.
Aldus geschiedde. Dit avontuur kun je teruglezen in de serie “Mindfulness, van Amerika naar de Groninger klei”: deel 1, deel 1a, deel 2, deel 3 en deel 4.
10 jaar spirituele training in een bosklooster
De boeddhistische kiem was echter ook diep gezaaid.
In 2000 begon mijn monnikenbestaan in Amerika.
De zorg voor mijn dementerende moeder bracht me in 2010 terug naar Nederland. Mijn boeddhistisch pad blijft mijn kompas.
