Ondersteunende factoren
Het is één van de ondersteunende factoren die aan bod komen in de Mindfulnesstraining (MBSR): kijken met een open blik, zonder oordeel het moment ervaren, opmerken wat er gebeurt. Onderzoeken.
‘Met de blik van een kind’. Lastig, als volwassene, omdat je blik gekleurd is. Gekleurd door ervaringen, positieve en negatieve. Oordelen, verwachtingen, plannen, twijfels. In de Mindfulnesstraining leer je opmerken dát je blik gekleurd is en hoe je daardoor af kunt dwalen van wat er echt is.
Met de blik van een kind
‘Met de blik van een kind’ kreeg voor mij echt betekenis, toen ik in de herfst met mijn dochter van toen net 1 jaar buiten liep. Ze kon net lopen. Het hele lopen op zich: de beweging, het ergens/nergens heen gaan, de grote wereld in, dát was voor haar al zo’n ontdekking. Gewoon lopen, zonder doel. Om het lopen. En dat je dan, met je eigen beentjes kan kiezen welke kant je opgaat, waar en bij wat je stilstaat, letterlijk. Bijzonder om dat proces te zien.
Stilstaan
En stil stond ze, zo ongeveer na elke meter. Bij elke kastanje, elk eikeltje, de blaadjes op de weg onder de bomen. Soms kort, soms langer. Soms heel lang. En in die momenten ontstond mijn onrust. Ik ontdekte hoe lastig het is om zonder doel te wandelen. Hoe ik richting bepaal, ergens heen loop. Om eenmaal daar, weer terug lopen. Hoe ik bedacht wat we ook nog allemaal konden zien, hoe ik haar probeerde verder te laten lopen. En, hoe ik onderweg álles miste wat er te zien en ervaren was, hoe ik vergat hoe het voelt om te lopen op de grond onder me.
Dit is hoe het dagelijks leven vaak (voor mij) is. Plannen, bedenken, organiseren, uitkijken naar, blij zijn dat iets er op zit, richting bepalen, doelen stellen, denken wat ook nog allemaal moet. Vaak in mijn hoofd, niet in mijn lijf, in het moment.
Oefenen in Mindfulness
Sinds ik dit ontdekte probeer ik vaker met haar mee te wandelen en volg ik haar. En zo is een wandeling met haar een Mindfulness oefening voor mijzelf: We kijken 10 minuten lang naar de vogels in de lucht en zwaaien naar ze. Verbazend over hoeveel vogels er boven ons vliegen. We lopen 5 keer over een putdeksel heen, omdat dat zo anders voelt onder je voeten. We zien de windwijzers boven op de schoorstenen van huizen in de vorm van een haan of paard. We staan een tijdje stil bij steentjes op de weg, gaan met onze vingers langs een hek en luisteren naar het geluid ervan.
Ik volg haar, in haar aandacht. Wacht en kijk. En we gaan verder tot iets anders haar aandacht vangt.
