Blijven oefenen?
Voor de tweede keer volg ik de Compassietraining (MBCL), een vervolg op de 9-weekse Mindulfnesstraining. Natuurlijk bij Ronald/Relax more! Het is alweer 7 jaar geleden dat ik voor het eerst kennismaakte met Mindfulness, de 9-weekse (MBSR) volgde, de opleiding deed tot Mindfulness kindertrainer en de Compassietraining volgde. In de jaren daarna oefende ik natuurlijk met Mindfulness, integreerde ik dit in mijn dagelijkse leven. En toch…
Maalstroom
Je kunt veel over Mindfulness lezen, er denken veel van te weten en het toepassen (wanneer het uitkomt 😉 ). Je kunt Mindfulness óók heel gemakkelijk als trucje inzetten. Waarbij de gedachte ‘Oh, maar ik ben me er bewust van, dus dan is het OK’ op kan komen. Steeds vaker.
En voor je het weet zit je weer in de maalstroom. De maalstroom van moeten, doen, willen, werken, regelen. Denken. Lijstjes. Leven op de automatische piloot.
Automatisch piloot
Toen ik voor de zoveelste keer de cd met kindermuziek in de auto uitzette, 30 minuten nádat ik mijn dochter had afgezet bij haar oma en ik dus (onbewust) 30 minuten lang geluisterd had naar o.a. Berend Botje, besefte ik me hoe snel je weer mee gaat in alles wat het leven soms vraagt. Hoe je in je hoofd leeft, honderden gedachten denkt, zonder er echt bij te zijn.
Deze situatie herinnerde mij daaraan, omdat in de Mindfulnesstraining het voorbeeld genoemd wordt van autorijden; soms ben je ineens op de plek van bestemming, zonder dat je echt in de gaten hebt gehad dat je er naar toe gereden bent en bijvoorbeeld een afslag hebt genomen (of gemist). Ik was in deze autorit met van alles bezig in mijn hoofd, behalve met de vraag: ‘Hoe is het NU?’ Wat voel ik nu, wat merk ik nu. Hoe is het met mij.
Oefening
In de Compassietraining, dag 2, zit een oefening/geleide meditatie waarin je gevraagd wordt terug te gaan naar een situatie die je lastig vond, die iets met je deed, waarbij je een vervelend gevoel had. Mijn eerste gedachte was: ‘Ha, maar het gaat goed met mij! Dus of ik zo snel iets kan vinden…’.
Terwijl ik even zat met die gedachte merkte ik dat steeds meer situaties de revue passeerden in mijn hoofd. Geen heftige situaties, maar wel situaties die blijkbaar iets met me gedaan hadden. Die zich ‘ergens genesteld hadden’ en die wellicht nog aandacht behoefden. Situaties waarbij ik op het moment dat ze zich voordeden, of daarna, al dan niet diezelfde dag, niet stil had gestaan. Niet even gevoeld had hoe het voelde, welke gedachten er waren. En zo mis je signalen. Deze oefening maakt me des te bewuster van het nut van oefenen in Mindfulness.
Formeel en informeel oefenen
Er zijn twee manieren om Mindfulness te beoefenen. Je hebt de formele beoefening: op een vast (dagelijks) moment, een specifieke (geleide) meditatie-oefening doen. Er dus echt voor/mee gaan zitten. De informele beoefening is meer ‘tussendoor’, tijdens het lopen, werken, fietsen, de boodschappen etc. Waar en met wie je ook bent.
Ik merkte dat ik door het niet meer formeel beoefenen van Mindfulness, ook steeds minder toekwam aan het integreren van Mindfulness in mijn dagelijkse leven. Het kreeg letterlijk steeds minder aandacht.
Samen zitten
Voor mij een goede reden om me aan te melden voor een Mindfulnesstraining, in dit geval de verdiepingstraining Compassie. Om 8 zaterdagochtenden samen te komen met een groepje mensen. Allen met heel uiteenlopende redenen om zich hiervoor aan te melden, maar allen met ergens de intentie om vanuit mildheid te onderzoeken hoe het met ze is, de noodzaak daarvan zien. Juíst omdat ik dacht: ‘Ja, maar daar heb ik geen tijd voor!‘ En ‘Het gaat goed met mij’.
Dus ik raad het je aan; je informele beoefening kracht bij zetten door een training te volgen of een meditatiegroep te zoeken en samen te gaan zitten. De verbinding te voelen, allereerst weer met jezelf en vervolgens met anderen.
