Bijt dat elkaar niet?
Zo af en toe komt de vraag hoe mindfulness zich verhoudt tot het christendom of het leiden van een kerkelijk leven. Voor mij zelf is die vraag nooit actueel geweest, de kerk speelde geen rol in mijn opvoeding.
Als mensen er vragen over hebben, kan ik deze prima beantwoorden, bijv. tijdens een telefoongesprek. Mindfulness is wat mij betreft niet strijdig of belemmerend met een christelijke of andere religieuze levenswijze. Sterker nog: mediteren en het oefenen van bewuster worden, met als doel een meer ethisch leven te leiden, is volgens mij een kernaspect van alle religies. (Ondanks dat de kerk geen rol speelde in mijn opvoeding, heb ik wel een beetje bijgelezen en -geoefend…)
What’s in a name
Natuurlijk kun je andere woorden gebruiken voor dezelfde oefening, of andere oefeningen doen om hetzelfde na te streven. Zo zijn mensen soms bang of allergisch voor het woord boeddhisme. Of is er een vooroordeel dat meditatie zweverig is.
Ik had een keer een vrouw aan de telefoon die zich al aangemeld had voor een training. Ze was bij de Jehova’s Getuigen. Na ons gesprek besloot ze deel te nemen aan de training en ze was er nieuwsgierig naar. Een week later belde ze op om af te zeggen. De reacties uit haar kerkgemeenschap waren té negatief geweest, de ouderlingen hadden het haar ontraden.
Jammer, maar ik snap dat wel, zo gaat dat…
Uit onverdachte hoek
Wat schetste mijn verbazing toen ik enkele weken geleden een artikel onder ogen kreeg uit het Nederlands dagblad, een krant met een duidelijke en herkenbare christelijke identiteit.
Ik mag het artikel hier niet helemaal overnemen, maar nodig u uit deze link te volgen en het op de site van nd.nl te lezen.
Het (prima leesbare) artikel is ook in onze zaal ter inzage, hieronder enkele interessante alinea’s.
De een vindt dat de techniek te boeddhistisch is en meent dat je je daardoor openstelt voor spirituele invloeden die niet christelijk zijn. Een ander vindt het te veel op de mens en niet op God gericht. Ook de mate waarin mindfulness toegepast wordt, is een punt van discussie. Sommige christenpsychologen pleiten ervoor om het bij een objectieve techniek te houden, maar er zijn ook christenen die vinden dat het juist een levenshouding moet zijn.
Mindful zijn is een levenshouding, waarvan de kern is dat je aanwezig bent in het hier en nu. Dat vind je ook terug in de christelijke meditatietraditie. Die begint al in de vierde eeuw met de woestijnmonniken. Het is een heel belangrijke lijn in het christelijk leven, alleen noemden we die nooit mindful. In het verlichte Westen zijn we het kwijtgeraakt, en het oosten heeft ons opnieuw wakker gemaakt.
Auteur Troost ziet in mindfulness juist verschillende parallellen met het christelijk geloof. ‘Je laat bij mindfulness het oordeel over je gedachten en gevoelens achterwege. Dat is toch de kern van wat ik geloof, dat het oordeel eraf mag. Ik héb wel gedachten en gevoelens, maar dat bén ik niet. Je leert bij een training je identiteit niet te zoeken in wat je denkt en voelt. Mindfulness is christelijker dan men denkt.’
Sommige christenen die de training volgen, geven aan dat het helemaal niet goed voelt voor ze. Die ruimte moet er zijn. Maar mensen die bij voorbaat al zeggen dat ze het zweverig vinden, raad ik wel aan het eerst eens te ervaren. Daarbij is het ook goed om te kijken in welke setting de training gegeven wordt en wie de trainer is.
Neem bij nadere vragen gerust contact met ons op.
Foto: Aaron Burden on Unsplash
