Deel 1a van een serie door Lies Bijl over de introductie van mindfulness in Nederland.
Lees hier deel 1, deel 2, deel 3 en deel 4.
Walk your Talk. Oftewel: straal zelf uit wat je met de mond belijdt.
In mijn eerste artikel uit deze serie vertelde ik over mijn allereerste ontmoeting met Jon Kabat-Zinn: via het tv-scherm. En hoe zijn uitleg over MBSR (Mindfulness Based Stress Reduction) voor mij aanleiding was om spoorslags naar Amerika af te reizen. U kon lezen over mijn verschillende motieven om mijn leven en werk (therapie praktijk) op de kop te zetten. Toch hield ik het gevoel dat het belangrijkste niet onder het voetlicht was gebracht. Dus een toegift.
Een verhaal kan op verschillende manieren verteld worden
Zet een paar mooie argumenten op een rij en het klinkt aannemelijk. Kijk vervolgens van een andere kant. Dat deden mijn vrienden en mijn moeder. Zij zagen mijn actie absoluut niet zitten. Hun visie:
“Je ziet een halve documentaire, gooit 3 maanden inkomsten over het hek en vertrekt naar een volkomen onduidelijke plek en een onbekend logeeradres.” (Er was nog geen internet.)
Dus ja, wat maakte eigenlijk die absolute zekerheid: “daar moet ik zijn en wel nu”? Los van al die heel goede redenen.
Een cruciale kwaliteit
Het Amerikaans zegt het zo kernachtig: “he walks his talk”.
In het Nederlands: “hij belichaamt wat hij in woorden uitdraagt”. Je kunt zien dat hij (Jon Kabat-Zinn) iedere oefening van de cursus zelf diep beoefent. Ik zág dat direct in de documentaire die ik op tv zag. Latere ontmoetingen versterkten deze indruk alleen maar verder.
Jon heeft iets wat de wens oproept om dat ook in jezelf te ontwikkelen: warmte, duidelijkheid, levendigheid, beweeglijkheid.
U kunt hier gaan denken “dit gaat de kant op van persoonsverheerlijking”. Maar dit is juist niet waar het hier om gaat. Het gaat om een cruciale kwaliteit die een ieder van ons in zichzelf kan ontwikkelen. En wat volgens mij een grote factor is in het instant succes van MBSR.
Niet perfecte mensen, maar warme sterke persoonlijkheden
Ik heb alle vier de ‘pionier-trainers’ van zeer nabij meegemaakt: Ferris Urbanowski, Elana Rosenbaum, Saki Santorelli en Jon Kabat-Zinn. Ook buiten de cursusbijeenkomsten: als ze moe waren of prikkelbaar, overvraagd tijdens een grote conferentie of tijdens de lange uren in de auto. Niet op hun meest florissante momenten. En toch overheerste steeds die aantrekkelijke en warme uitstraling.
Niet omdat ze op ieder moment perfect mindful zijn, niet omdat ze klonen van elkaar zijn, want zij hebben vier unieke persoonlijkheden. Maar wel omdat in de uitwisseling met de cursisten de zorgzame aandacht altijd doorschijnt.
De belichaming van zorgzame aandacht en body mindfulness
Dat is wat ik zoek in trainers en waar ik zelf nog steeds verder in hoop te groeien. Want in zo’n klimaat blijven we als trainers geloofwaardig. En lopen we op met onze cursisten in een gezamenlijke zoektocht, al lerend van elkaar. In plaats van mindfulness te instrueren als een techniek.
Cursisten voelen dit perfect aan.
Dit is dus waarom ik het aandurfde om het onbekende in te stappen: ik ging naar volstrekt onbekende plek omdat ik – misschien wel meer dan al het andere – die kwaliteit van zorgzame aandacht in mezelf wilde ontwikkelen.
Dit was deel 1a van een serie door Lies Bijl over de introductie van mindfulness in Nederland.
Lees hier deel 1, deel 2, deel 3 en deel 4.
Foto: Ján Jakub Naništa on Unsplash
