Zorgen over de wortels
Enkele weken geleden schreef ik een eerste deel over de competenties van mindfulnesstrainers. Dit naar aanleiding van een binnenkort te verschijnen boek onder redactie van (o.a.) Jon Kabat-Zinn, waarin hij zich zorgen maakt over deze competenties.
Vooral omdat er een aantal mindfulnesstrainers zijn die niet zoveel verbinding hebben met de Boeddhistische wortels van het gedachtengoed.
Persoonlijke ervaringen
In onderstaand stuk wil ik enkele persoonlijke ervaringen delen. Om u te laten weten dat mindfulnesstrainers ook mensen zijn en dat het in mindfulnesstrainings-land ook niet allemaal pais en vree is.
En dat het wat mij betreft OK en zelfs broodnodig is een beetje kritisch te zijn op wie u kiest als uw trainer.
Rijk, een handige vent
Zo ga ik u nu iets vertellen over Rijk (fictieve naam, net als alle andere namen in dit bericht). Rijk is een coach met flink wat ervaring, als je zijn website mag geloven. Rijk schreef zich in voor een mindfulnesstraining bij ondergetekende. Hij vertelde tijdens de telefonische kennismaking dat hij de ambitie had in de toekomst ook “iets met mindfulness te gaan doen”. Helemaal prima Rijk, dat doen er meer. Laten we dan later, als jij daaraan toe bent, het er nog eens over hebben. “Graag!”, zei Rijk.
Enkele weken later werd ik geattendeerd op een advertentie, dat er in Apeldoorn een nieuwe mindfulnesstrainer was.
U voelt hem al aankomen: Rijk, die op donderdagavond bij mij aan zijn mindfulnesstraining zou beginnen, ging op de dag erna zijn eigen training geven. Dan moest hij nog wel even snel naar de copyshop, denk ik…
Met Rijk heb ik daarna een interessant telefoongesprek gehad.
Een uurtje later was zijn mindfulnesstraning van zijn website af. Enkele maanden later stond hij er weer op. Ben benieuwd wie hij zo gek heeft gekregen of dit keer heeft belogen.
Veronique is al een trainer, dus heeft geen opleiding nodig
Dan wil ik u vertellen over Veronique. Veronique is óók een coach en therapeut en heeft een praktijk vlakbij Deventer. Zij volgde een 8-weekse mindfulnesstraining bij mij. Ongeveer een half jaar later mailt ze me:
Ik heb een beetje een brutale vraag misschien, maar ik durf hem toch te vragen…
Sinds kort geef ik zelf ook mindfulnesstrainingen aan mijn cliënten die ook therapie volgen bij mij. Kan ik misschien de theorie die jij op papier hebt gezet voor je eigen trainingen, ook gebruiken? Ik wil dan natuurlijk jouw naam onder het materiaal zetten.
Als het niet kan, niet erg, dan moet ik de training zelf samenstellen.
En ik vind jouw materiaal heel uitgebreid en volledig.
Ik heb keurig netjes geantwoord dat ze van harte welkom is AL mijn materiaal te gebruiken, NADAT ze een trainersopleiding heeft gedaan. Daarna kreeg ik het volgende bericht:
Je antwoord is duidelijk, geen probleem. Door mijn opleiding plus mijn jarenlange ervaring als co-trainer binnen een opleiding ben ik professioneel opgeleid om trainingen te geven.
O ja, nog een hartelijke groet.
De binnenbocht of ronduit onethisch?
Zomaar twee, wat mij betreft stuitende, voorbeelden van hoe mensen de binnenbocht nemen bij het verspreiden van mindfulness. Nee, ik ga het nog iets sterker stellen:
Twee voorbeelden van onethisch gedrag waarvan ik mij ten zeerste afvraag of deze mensen inderdaad mindfulness gaan verspreiden, of iets gaan doen waar ze het etiket mindfulness op plakken.
Immers, deze handelwijze is in schril contrast met dat waar mindfulness voor bedoeld is. Meditatie in het algemeen, en mindfulness in het bijzonder, dient namelijk te leiden tot een ethische levenswijze. Punt. Woorden die aan de historische Boeddha zelf toegeschreven worden, en die ook terug te vinden zijn in de Soetra’s (oude Boeddhistische geschriften). Als u iets weet van mindfulness, kunt u zich dit voorstellen, denk (hoop) ik.
Wel of niet openbaren?
Ik heb lang nagedacht wat ik hiermee aan moest. Immers, mildheid is een belangrijke eigenschap om te ontwikkelen. Daarbij zit er geen monopolie op het geven van mindfulness. Er is geen mindfulness-politie en ik weet ook niet of dat überhaupt haalbaar zou zijn en/of wenselijk is. Dat geeft veel mensen veel vrijheid iets met mindfulness te doen zonder iets onwettigs te doen.
Ben ik hard of onredelijk als ik bovenstaande schrijf? Ben ik niet-mild naar deze twee mensen?
Ik heb een mening over hun handelwijze, ik keur deze namelijk af. Ik keur hen als mens niet af. Dat kan ik met de hand op mijn hart zeggen. Er was een tijd, een aantal jaren geleden, dat ik nog een stuk harder geweest zou zijn in mijn gedachten, oordeel en uitspraken over hen.
Maar het is mijns inziens ook niet compassievol om deze verhalen niet op te schrijven; om onethische zaken niet te benoemen. Misschien is juist dát wel onethisch. Vandaar dat ik deze (misschien schamele) poging waag.
Alle aanstaand trainers zijn welkom!
Ik schrijf dit verhaal dus niet om “mijn gram te halen” of om een frustratie van me af te schrijven.
Ik ben boos geweest na deze voorvallen, dat is waar, maar heb het nog dezelfde dag mindful van me af gezet en heb er ook geen minuut minder door geslapen. Het gaat me er niet om dat er niemand anders dan ik mindfulnesstrainer mag zijn rond Apeldoorn of Deventer. Integendeel!
De laatste tijd zit er in iedere mindfulnessgroep wel één deelnemer die de ambitie heeft om een trainersopleiding te gaan volgen en mij heeft uitgekozen om zijn/haar eigen 8-weekse MBSR training te gaan doen. Prima, ik voel me werkelijk vereerd dat men dan mij uitkiest!
Een gewaarschuwd mens…
Ik schrijf dit verhaal om u te laten weten dat er mensen zijn die zich mindfulnesstrainer noemen en die daartoe geen specifieke opleiding hebben gevolgd, noch een degelijke verbondenheid hebben met de Boeddhistische wortels van het gedachtengoed.
Een tweede reden om dit te schrijven is omdat stilzwijgend laten gaan voor mij niet altijd een optie is. Dit was zo’n moment om het stilzwijgen te doorbreken.
Er zijn mensen die zich pianoleraar noemen, zonder zelf een fatsoenlijk deuntje te kunnen spelen. Tijdens uw eerste acht lessen heeft u dit vast niet in de gaten.
Let dus op als u een training wilt volgen. Met wie gaat u in zee?
Ik schreef hier al eens iets over enkele aandachtspunten voor het kiezen van een trainer. Edel Maex schreef er ook al over.
U bent altijd vrij me te bellen voor info of een kennismaking.
Foto: Syed Ahmad on Unsplash
Jammer eigenlijk, het wordt dan erg moeilijk om het koren van het kaf te gaan scheiden. Ik heb verleden jaar een training gevolgd bij een GGZ-instelling en ik ga een vervolgtraining volgen bij iemand van wie ik vorig jaar dus bij de GGZ een training heb gevolgd. Ik heb er vertrouwen in. Maar voor mensen die dit allemaal niet weten, worden eigenlijk dus bedonderd als ze bij de twee voorbeelden een training gaan volgen. En vaak zijn de trainingen dan ook niet goedkoop, dat is niet erg als het gegeven zou worden door mensen die ervaring hebben, maar wel als het gegeven wordt door mensen die dus eigenlijk hier niet voor opgeleid zijn.
Interessant!
De keuze maak je zelf Duifje!
In dit stukje geef ik een aantal goede tips:
https://relaxmore.nl/een-geschikte-mindfulnesstrainer-vinden/
Het is niet mijn bedoeling alle trainers op basis van hun webpresentatie te gaan beoordelen.
Naschrift 27 maart:
Dag Haags Duifje. Ik heb je reactie met de URL naar de site van Petra verwijderd. Ik heb er een tijdje over getwijfeld, maar ben toch van mening dat dit netter is naar Petra toe.
Voor iedereen die een vraag heeft over de competenties of kwalificaties van zijn/haar trainer: in de eerste plaats moet je bij je trainer zijn. Deze hoort transparant te zijn over zijn/haar achtergrond, opleiding en ervaring.
Ga bij jezelf na: bij wie zou ik op pianoles gaan? Bij iemand die muziek begrijpt en zelf al jaren speelt, of bij iemand die net zelf de vlooienmars een beetje kan spelen?
En ook hier geldt dat goedkoop vaak duurkoop is.