Ik ontving een prachtig stuk van Qigong cursist Inés, wat ik graag plaats:
Mijn lichaam herstelt
Generalisatie, oftewel het toepassen van het geleerde in een andere omgeving, dat valt niet mee. Tenminste, mij viel het niet mee en nog vind ik het lastig, als ik eerlijk moet zijn. Ik doe de Qigong les (bijna) elke vrijdagochtend mee.
Steeds merk ik dat het me goed doet. En ik heb het echt nodig, het in beweging komen, vooral omdat mijn lichaam heel stram is geworden door de behandelingen van kanker. Ik moe(s)t opnieuw leren staan, balans houden, het middelpunt vinden, gewaar worden van wat er zich allemaal in mijn lichaam afpeelt.
Mijn lichaam is veranderd, merk ik op, ik moet het opnieuw verwelkomen zoals het nu is, elk moment opnieuw. En dan is het toch verrassend te merken, dat het nieuwe lichaam mogelijkheden heeft tot ontwikkeling. Ik merk dat ik soepeler ga bewegen, dat ik steviger sta. Het meest opvallende is eigenlijk, dat ik het opmerk!
Binnen en buiten
Eigenlijk is de generalisatie vanzelf gegaan. Als ik nu buiten loop met mijn hond waar ik op moet letten, merk ik ook mijn eigen lichaam op. Ik voel mijn voeten, de ondergrond; stevig, hard, zacht, ongelijke grond, mijn voeten koud, warm, lauw, pijnlijk of soepel, stevig of wankel, mijn evenwicht bewarend, linkervoet dan de rechtervoet, de specifieke bewegingen.
Zo wordt mijn dagelijkse wandeling een ontdekkingsreis door mijn lichaam. Het prettige van deze ‘reis’ is dat ik uit mijn hoofd ga, in mijn lijf. Al die gedachten… Het wordt even iets rustiger, in mijn hoofd gaat de pauzeknop aan. Mijn zintuigen gaan aan, net zoals mijn gevoel. Ik ontdek dat er veel valt op te merken, in mijn lichaam, maar ook om mij heen. Deze beweging gaat van binnen naar buiten en komt van buiten naar binnen.
Zo ontdek ik een prettig evenwicht. Ik luister naar de geluiden om mij heen, geniet van het gezang van de vogels in het voorjaar en tegelijkertijd voel ik het contact dat mijn voeten maken met de ondergrond. Ik kijk naar de natuur, en bewonder het.
Mijn gedachten heb ik daar niet bij nodig, ik hoef niet te weten hoe elke boom en plantje heet. Ik hoef alleen maar op te merken wat allemaal tot mijn beschikking is. De vormen, de kleuren, het ontluikende blad, de geuren, het geeft mij een troostrijk gevoel, de natuur ontwikkelt zich door.
Buiten en binnen
Ondertussen voel ik dat ik adem en ben ik de natuur dankbaar voor de frisse lucht. Het lukt eigenlijk best, de bewegingen die ik leer tijdens de les, in het zaaltje, te verplaatsen naar mijn eigen leven.
Het lukt niet altijd hoor, zo mindful te leven, moet ik zeggen. Het is vooral op mijn werk moeilijk om opmerkzaam te zijn.
Op mijn werk gaat alles te snel, naar mijn idee. Hier schiet ik soms tekort voor mijn gevoel. Maar ook op mijn werk weet steeds vaker de pauzeknop te vinden, zo merk ik op. Ik neem geregeld even de ruimte voor mijzelf. Even niets doen, gewoon opmerken wat er is. In mijn lijf, mijn gevoel, mijn ademhaling.
De ander en ik
In de gesprekken met anderen is ook een verandering opgetreden. Ik kan steeds vaker de aandacht afwisselen van mijzelf naar de ander. Ruimte nemen, afgewisseld met aandacht geven, ik sta het mezelf tegenwoordig toe. Ook doe ik bijna dagelijks de drie Qigong warm-up oefeningen. In het begin lijkt het saai, maar bij nader voelen, is het toch elke keer anders. De aandacht, de beweging, het gevoel, het is elke keer weer anders.
Het ontdekken hiervan, zo zonder oordeel, geeft een aangename kalme sensatie. En een enkele keer als ik merk dat dit alles niet helpt, en ik toch weer in mijn hoofd ben beland, doe ik de bodyscan uit de mindfulnesstraining, en mag mijn hoofd een uurtje uit… Poe…, toch veel geleerd, zo van binnen naar buiten en van buiten naar binnen… merk ik op!
Dank je wel, Inés, en graag tot op de volgende les!
Foto: Robert Ruggiero on Unsplash
