De mate waarin ons hartritme kan variëren. Hiermee wordt niet bedoeld dat het hart ‘maar wat doet’ en het gaat ook niet om een hartritmestoornis. Met de variabiliteit van het hartritme wordt de verandering van de frequentie van het hart bij iedere hartslag bedoeld.
Onze hartslag hoort namelijk niet exact regelmatig te zijn, maar met iedere slag iets te veranderen; in het ritme van de adem. Bij de inademing gaat de hartslag iets omhoog (onder invloed van de sympaticus), bij de uitademing weer iets omlaag. Zo is er dus steeds een lichte aritmie (= niet-ritmisch zijn), hetgeen een respiratoire sinusaritmie wordt genoemd (= een hartslag die aritmisch is in het ritme van de adem!).
Een variabel hartritme is een indicator voor de mate van regulatie van ons lichaam door het autonome zenuwstelsel. We zeggen dan dat er een goede vagale tonus is (= van de nervus vagus).
Mensen met een variabel hartritme, die zichzelf kunnen reguleren, hebben een andere (heilzamer) respons op trauma dan mensen met een stabiel hartritme.
Foto: Lee Pigott on Unsplash
