Interoceptie is kort gezegd de feedback van onze interne organen naar onze hersenen; de waarneming van onze innerlijke fysiologie.
Het relateert aan de uitdrukking ‘luisteren naar je lichaam’. Het niet toepassen van dat adagium leidt tot vervreemding van het eigen lichaam. Stel je voor dat je wilt opstaan om je uit te rekken en even te lopen (ken je dat gevoel tijdens een vergadering?), hetgeen we vaak niet doen; we onderdrukken die impuls. Hetzelfde geldt voor naar de WC gaan; we wachten op een ‘geschikt moment’, of niet eten terwijl we wél trek hebben.
En wat dacht u van het nemen van een pil bij bijv. maagpijn, in plaats van naar uw maag te luisteren en rust te nemen.
Het zijn feitelijk allemaal pogingen tot dempen van het voelen van de fysiologische feedbacklussen die te maken hebben met het reguleren van lichaamsprocessen. Het onderdrukken van deze interoceptieve gewaarwordingen maakt dat we de signalen van ons lichaam steeds slechter gaan waarnemen en interpreteren.
Interoceptie wordt ook wel eens het zesde zintuig genoemd. Het is verweven met de neuroceptie, onze ingebouwde ‘veiligheidsscanner’. Van de signalen die onze neuroceptie triggeren zijn we ons niet bewust, wél van de fysiologische reacties die hierdoor zijn ontstaan (ons ‘onderbuikgevoel’).
Foto: camilo jimenez on Unsplash
Gerelateerde berichten
Interoceptie is het vermogen van een organisme om prikkels van binnenuit het eigen lichaam waar te nemen. Veelal betreft dit het detecteren van tekorten en overschotten aan opneembare en uitstootbare stoffen. Het interoceptieve zintuigstelsel is diffuus verdeeld over diverse ingewanden. Waarnemen met dit zintuig kent bewoordingen die samenhangen met het type stof dat aangevuld of uitgestoten dient te worden. Bijvoorbeeld ademhalen en zich dorstig voelen.
