In dit blog wil ik graag vertellen over de leraar die mij in de beginjaren heeft gevormd en geïnspireerd.
Geen echte docente?
Ik heb mezelf lang niet als Tai Chi docente gezien. In mijn folders sprak ik meer over vormen van beweging gebaseerd op Tai Chi. Waarom? Ik was vooral geïnteresseerd in de schoonheid van de aan elkaar geregen houdingen, de uitdaging aan coördinatie en balans en het omgaan met de zwaartekracht zonder onnodige spanning.
Hoe die houdingen ook te maken hadden met een denkbeeldige gevechtspartner interesseerde me toen nauwelijks. Bij mij staat het vinden van de beweging van binnenuit voorop.
Mijn eerste lessen
Deze benadering heeft alles te maken met mijn eerste leraren. Mijn eerste les – 40 jaar geleden – was een openbaring. Dat bewegen zó leuk kon zijn. Eerder kon je mij met geen stok naar wat voor bewegingsvorm dan ook krijgen. Mijn interesse lag bij Shiatsu massage. En dat alles omdat iemand me gewoon even meenam voor de gein.
Het was in de zeventiger jaren in zo’n “alternatief” centrum, waar van alles geëxperimenteerd werd door uitzonderlijk goede en uitzonder slechte leraren en alles er tussen in. Jaren later werd me pas duidelijk wat een bijzondere tijd dat is geweest. Een tijd dat Japanse en Chinese leraren van hoog niveau nog gewoon naar dit soort plekken kwamen, al was dat niet altijd in Nederland.
Het zijn soms heel toevallige kleine momenten die je leven een swing geven, een duwtje in de rug om je buiten je vertrouwde kringetje te wagen.
Chungliang Al Huang
Hij was voor mij de eerste mens die ik ontmoette, die de gave had om anderen van binnenuit te laten bewegen. Uit het hoofd, in je lichaam. Die muziek, letterlijk, gebruikte om je beweging te laten ontstaan vanuit gevoel in plaats van verstand en imitatie. Die zijn veelzijdigheid gebruikte om te inspireren, nieuwsgierig te maken, te avonturen. Hij genoot zichtbaar als de hele zaal zich vrij stortte in walsmuziek om een paar minuten later dat te verbinden met hoe je staat of hoe je je armen gebruikt.
Zijn unieke synthese van klassieke Tai Chi training in China en ballet en choreografie in Amerika heeft mij veel gebracht. Hij haalde mij weg uit mijn hoofd en te sterke zelfbewustzijn. Voor een complete indruk van deze veelzijdige kunstenaar, zie deze link.
Een mooie synthese
Inmiddels train ik al jaren bij William C. C. Chen en leraren uit zijn school. Nu is het tijd voor mijn synthese met behoud van de essentie van beide grote voorbeelden. Helaas heb ik geen klassieke balletopleiding en maar 5 jaar muziekles. Wat ik meeneem uit mijn eerste jaren is het zoeken naar speelse vormen, die je gevoel ontwikkelen voor balans en coördinatie met korte beweegseries. En soms muziek omdat je soms met muziek vanzelf de juiste intentie in je beweging brengt.
Wat ik meeneem van William C. C. Chen is het sparen van je energie en verder verfijnen van de kracht van spiralen. Zo leg je een bodem voor steeds ingewikkelder bewegingen en langere vorm. Want echt waar, hoe langer je dit doet, hoe meer je ontdekt. Of het goed is voor je? Bekijk de YouTube filmpjes van beide meesters, die inmiddels de 80 ruim gepasseerd zijn en beide nog een vol lesschema over de hele wereld hebben.
