Een uitglijder. Ik kan het niet anders formuleren. Je reinste stemmingmakerij, in nummer 4 van Psychologie Magazine van dit jaar.
Op blz. 34 zien we daar de kop “Mindfulness: zen of onzin?” Een woordgrapje is altijd goed om te beginnen, we moeten het ook niet te zwaar te maken.
Depressief ná meditatie…
Het boek van Miguel Farias komt ter sprake. Farias is psycholoog en de meditatiebegeleider van deze depressief geworden vrouw. Zijn boek schijnt een aanklacht te zijn tegen allerhande hedendaagse meditatiemethoden.
Ik kom straks op hem terug…
Onderzoek naar effecten
Het artikel vervolgt met een deel over onderzoek naar meditatie. Terecht wordt hier opgemerkt dat er veel vraagtekens gezet kunnen worden bij deze onderzoeken. Ik heb eerder in dit weartikel geschreven over onderzoek en onderzoeksbias (toeschrijven naar gewenste resultaten, ongewenste resultaten wegredeneren) en ik ben er wel zeker van dat dit een rol speelt in de vele positieve resultaten in onderzoeken naar meditatie.
Ik ben overigens bezig met schrijven over een aspect van al deze onderzoeken dat wat mij betreft schromelijk niet-onderzocht is, en dat gaat over de begeleiders en trainers van diverse meditatievormen, met name mindfulness natuurlijk. En dan nog niet eens zozeer over de ‘harde kwalificaties’ (diploma’s en certificaten) van trainers, maar over wat zij meenemen aan ervaringen en bagage. Wordt dus vervolgd… 😉
Even terug naar het artikel…
Kabbelen
Het kabbelt nog een beetje voort met een onderzoekje dat “aantoont” dat mindfulness niet altijd werkt, maar er volgt toch weer een conclusie dat je meditatie beslist niet als een zeepbel kunt afdoen, want de resultaten blijven uiteindelijk toch overwegend positief. (Ja, ik kon het ook even niet meer volgen…)
Anne Speckens
Ook in dit artikel wordt natuurlijk “de deskundige” ten tonele gevoerd. Ditmaal (of alweer?) Anne Speckens, hoogleraar psychiatrie in Nijmegen, gespecialiseerd in mindfulness. Speckens doet veel onderzoek naar het effect van mindfulness.
Zij nuanceert op een prettige en in mijn ogen juiste wijze een aantal zaken uit het artikel en is veel minder terughoudend positief over mindfulness. En zij geeft terecht aan dat de begeleider van de training ertoe doet, dus dat aanstaand deelnemers hier kritisch over moeten zijn.
Uitglijder
Tja, een héél andere meditatievorm dan mindfulness… Wat een flagrante stemmingmakerij en het op één hoop gooien van meerdere meditatievormen van de schrijver…
Daarbij schijnt eerdergenoemde Farias, de meditatiebegeleider die in een boek durft te schrijven hoe iemand die hij begeleidde psychotisch depressief werd (oftewel: wat zegt dat over zijn begeleidende capaciteiten?) te melden dat de vrouw uit het begin van het artikel, die dus helemaal geen mindfulness deed, al eerder psychische problemen had.
Tja. Dan moet ik tot de conclusie komen dat de auteur iets over mindfulness wil zeggen en daar voor het gemak maar even een andere oefenvorm voor neemt. Iets met een klok en een klepel of zo. De enige die iets zinnigs zegt in het artikel is Anne Speckens, die zich hopelijk wel twee keer zal bedenken voor ze zich wéér in dit blad laat citeren.
Werkelijk een heel slecht artikel. Juist wanneer je kritisch wilt schrijven over meditatie (mag, van harte welkom!) en over onderzoek (prima!), mag ik als lezer verwachten dat een auteur zijn huiswerk doet en tot meer komt dan zo’n los bij elkaar geraapt zootje alinea’s en een niet-relevante kop erboven.
Jammer dat ik geen abonnement heb op Psychologie Magazine, anders kon ik het nu opzeggen.
Foto: Iker Urteaga on Unsplash
