Een gastartikel door Marike Smilde
Ik voel me thuis als ik er ben.
Ik ben thuis als ik mijn voordeur achter me dichttrek.
Of niet?
Ik ben dan in ieder geval in het huis waar ik woon.
Ik ben daar thuis waar ik op mijn gemak ben.
Waar ik me ontspannen voel.
Veilig en behaaglijk.
Om dat te voelen heb ik niet steeds anderen nodig.
Die dingen wel of juist niet doen.
Me ergens thuisvoelen is mijn eigen reisdoel.
En dat is geen geografische bestemming.
Daar ben ik compassievol naar mezelf.
Daar ben ik tevreden met mijn situatie.
Dat is mijn essentie-bestemming.
Ik hoef het niet meer te verdienen.
Bij mezelf of bij anderen.
Ik ben al goed genoeg.
Ik ben thuis.
Het is vaak een glimp, een moment.
Als geluk: als je het wilt vastpakken ontglipt het je.
Thuis is een plek waar ik niet altijd ben.
Telkens opnieuw een zoektocht.
De echte sleutel ligt in de compassie.
Naar mezelf en de ander.
En echt thuis ligt nooit in het verleden of de toekomst.
Altijd in het hier en nu.
Dank, Marike!
Foto: Scott Webb on Unsplash
