Tijdens het lezen van het boekje Wat is er met de mens gebeurd?, ontdekte ik bijzondere zinnen en feitjes die wat mij betreft goed aansluiten bij (het beoefenen van) mindfulness.
Op de achterkant van het boekje bijvoorbeeld staat dat Han Fortmann in 1945 gepromoveerd is op Aandachtig Bidden (Fortmann was naast psycholoog ook priester). Het lijkt me nu zo interessant om dat eens te lezen. Zou hij al woorden of verwijzingen gebruiken richting mindfulness, wat dus heel goed het vergelijk met de christelijke normen en waarden kan doorstaan? En dat we hiermee mindfulness niet alleen hoeven te rekenen tot het boeddhistische gedachtegoed, maar ook het westers-christelijke. Wellicht brengt internet uitkomst. Of misschien wel iemand die dit leest.
Wat te denken van: “Tussen barbarij, ongeremde driftuitingen enerzijds en anderzijds regeren over de eigen driften met de knoet is een derde mogelijkheid: opvoeding, op basis van liefdevolle erkenning van wat de mens is: geest en drift tegelijk, drift die om geduldige, zachtmoedige leiding vraagt, …” (pagina 25). Ik lees hierin het onderkennen van het jaag- en gevaarsysteem, maar ook al een pleidooi voor het ontwikkelen van ons zorg/compassiesysteem.
Of pagina 26: “… zelfopvoeding dus die werkelijk uitloopt op assimilatie en integratie? Enkele grote lijnen zijn te geven: nodig is een doorleefd weten wát men voelt, een aanvaarden van wat men voelt, als voor de opbouw bruikbaar materiaal, én het in de communicatie brengen wat men voelt.”
Nog 1 dan (p. 31): “…waarneming … is een keuze, een verhouding tot de fysieke wereld.”
Zo’n gedateerd boekje – zo actueel.
Foto: Mike Wilson on Unsplash
