Een tijd geleden was ik op een soort retraite. Het was geen intensieve meditatie-retraite, er was bijv. ‘s middags gelegenheid om vrij te zijn. Een wandeling te maken, te lezen of schrijven, of wat dan ook.
Zo was het ook bepaalde delen niet verplicht om stil te zijn. Deze afwisseling was niet voor iedereen prettig en makkelijk. Zo sprak een andere retraite-bezoeker mij enkele malen aan op het feit dat hij dit erg onprettig vond. Omdat hij dat aan iemand kwijt wilde, blijkbaar.
Dit ging dan gepaard met wat gemopper; dat het toch onvoorstelbaar was dat mensen zoveel herrie maakten en dat het toch vreemd was dat mensen ‘s ochtends zo stil konden zijn, en een uurtje later die hele stilte weer weg was.
Ik was het helemaal met hem eens. Ik, maar dat is ook een beetje een persoonlijke tic van mij, zou het ook graag wat stiller gehad hebben. Maar ik realiseerde me ook heel goed dat ik niet de maat der dingen ben, maar meer nog: dat het zoveel ophef maken over het gebrek aan stilte, alleen maar meer verstoring van de stilte is.
Het deed me erg denken aan een klassiek zen-verhaal:
Twee monniken die op reis waren, kwamen bij een rivier aan, waar ze een knappe jongedame zagen. Omdat het meisje bang was voor de stroming in de rivier vroeg ze of de monniken haar naar de overkant wilden dragen. Een van de monniken aarzelde, maar de andere tilde haar in zijn armen, stak het water over en zette haar neer op de oever aan de overkant van de rivier. Het meisje bedankte hen en vertrok.
Terwijl de monniken hun reis vervolgden, was de ene monnik in zichzelf gekeerd en aan het broeden. Niet meer in staat om het zwijgen te bewaren zei hij na enkele uren wat hem dwars zat. “Broeder, onze spirituele training leert ons elk contact met vrouwen te mijden, maar jij pakte dat meisje op je schouders en droeg haar naar de overkant!”
“Broeder”, antwoordde de andere monnik, “Ik heb haar neergezet aan de overkant, terwijl jij haar nog steeds bij je draagt.”
Tja. Dus als er geen verplichte stilte is, zoals bij deze lichte retraite, en jij zou het graag wél stil willen hebben, kun je bij jezelf beginnen. Beklaag je niet over de niet-stilte, daar wordt het weer iets minder lawaaiig van. Zet het meisje aan de andere over neer en blijf niet in je geest met haar rondzeulen.
Foto: Kevin Rajaram on Unsplash
