The Artist is Present
Recent werd de documentaire Marina Abramović: The Artist is Present, in het programma Close Up opnieuw uitgezonden. Een ruim anderhalf uur durende uitzending over deze performance artieste, die haar lichaam als kunstvorm en -uiting gebruikt.
Een bijzonder project
Marina Abramović is een indrukwekkende verschijning: ze is lang, heeft een bleke teint, een krachtige neus en lang donker haar. Voor haar performance ‘The Artist is Present’ zat ze drie maanden lang zes dagen per week in het atrium van het Museum of Modern Art, waar bezoekers één voor één tegenover haar konden zitten, zo lang als ze zelf wilden. Ze mochten haar aankijken, maar het was niet de bedoeling dat er woorden of aanrakingen uitgewisseld werden. De documentaire toont de aanloop naar en het verloop van deze performance, die samen met een retrospectief van haar werk te zien was in het Museum of Modern Art (MoMA) in New York.
Prachtige beelden
Ik moet zeggen dat ik erg onder de indruk ben van deze documentaire. Het project is op een mooie manier in beeld gebracht. Een intrigerend proces, hoe Abramović, met haar geschiedenis en rugzak (Servische ouders met een partizanenverleden, die haar een tamelijk liefdeloze opvoeding gaven), haar kunstenaarsleven begon. Wat ze gedaan heeft, de performances die ze heeft ‘neergezet’. Belangrijke achtergrondinformatie om te zien hoe deze vrouw tot dit project is gekomen. En de wat mij betreft weergaloze manier waarop ze dat gedaan heeft.
Hoe ze dag na dag al die uren daar gezeten heeft, met ieder (!) mens die tegenover haar kwam zitten echt contact maakte, hoe er geen theater aan te pas van grimassen of glimlachen, hoe er (dus?) emoties waren, hoe ze de ruimte creëerde waarin dit alles plaatsvond, hoe ze de mensen (ook mij) raakte met haar aanwezigheid.
Naar de essentie
Ook de vermoeidheid kwam in beeld.
En een proces dat plaatsvond waarin Marina na twee maanden de tafel die oorspronkelijk tussen de stoelen stond, weg liet halen, niet meer nodig had, en helemaal zonder barrières samen met de ander ging zitten. Puur.
Een onvervulde behoefte uit een jeugd, de wens om gezien en liefgehad te worden, dit gemis te hebben moeten ervaren, nu omgezet in een groot vermogen om je liefde voor anderen te tonen. Zoals een bekende van Marina zei “Ik dacht dat ze verliefd op me was, zoals ze keek. Maar zo kijkt ze naar iedereen. Marina is verliefd op de wereld.”
Kwetsbaar durven zijn. Volledig aanwezig.
Om dat te tonen, 3 maanden lang, 6 dagen per week, 7 uur per dag; daar kan menig mindfulnesstrainer nog wat van leren.
Ik wel in ieder geval.
Respect!
Je kunt de documentaire hier terugkijken.
