Met deze prikkelende titel stond van de week een aardig artikel in de NRC.
Veel ziekenhuizen besteden aandacht aan zogenaamde complementaire zorg. Het lijkt er soms op dat complementaire zorg een beetje een containerbegrip aan het worden is voor allerhande bezigheden rond en aan een patiënt die niet medisch of verpleegkundig zijn. Massagetechnieken, reiki, hypnose en ook mindfulness kom je tegen.
In Nederland wordt aanvullende zorg nog vaak als kwakzalverij gezien. In de Verenigde Staten hebben de veertig grootste en bekendste ziekenhuizen allemaal een aparte ‘integratieve afdeling’, waar ruimte is voor complementaire initiatieven.
Gelukkig lijkt in Nederland het tij ook aan het keren, niet in de laatste plaats door het onderzoek van prof. Anne Speckens in het Radboud UMC in Nijmegen. In toenemende mate hebben artsen en artsen in opleiding belangstelling voor mindfulness.
Een prettig leesbaar artikel, met enkele mooie beschrijvingen van mensen met serieuze lichamelijke klachten die baat hadden bij complementaire behandelmethoden.
Het wordt denk ik tijd om de definite van zweven te herzien, óf een nuancering aan te brengen in het gebruik van dat woord. Maar daar hoeven we ook geen haast mee te maken. Er is een positieve tendens gaande en de beeldvorming zal zich vanzelf aan gaan passen, als men merkt dat hetgeen te boek stond als zweverig, gewoon aantoonbaar blijkt te werken.
Foto: Piron Guillaume on Unsplash
